Wstecz Model Dom

Brak dostatecznych rozwiązań systemowych oraz wystarczającego wsparcia psychologicznego dla rodziców/opiekunów i najbliższego otoczenia dzieci z chorobą nowotworową.

Model DOM to system wsparcia rodziców lub opiekunów dzieci będących w trakcie leczenia onkologicznego lub po przebytej chorobie nowotworowej. Służy zarówno samemu pacjentowi, jak i jego najbliższemu otoczeniu (członkom rodziny, jego opiekunom, a także osobom wspierającym te rodziny: psychologom, psychoterapeutom, psychoonkologom, pedagogom w szkołach itd.). Rozeznanie w sytuacji rodzinnej i cały model pracy opiera się na wykorzystywaniu zasobów (np. możliwości działania) rodziny (z ang. strenghts-based social work practice). Model pomaga przystosować się do utrudnionych warunków życia pacjenta i jego rodziny, koncentrując się na dostrzeganiu jej mocnych stron. Na tej podstawie wypracowywane są dalsze działania w obszarach pracy z samym dzieckiem, z jego opiekunem oraz z pracownikami instytucji środowiska lokalnego (np. przedszkolem, szkołą, kolegami i koleżankami w szkole/przedszkolu lub przedstawicielami pomocy społecznej). Z każdą rodziną pracuje diagnosta, będący osobą z wykształceniem psychologicznym. Na podstawie rozmów określa on indywidualne potrzeby danej rodziny i do nich dostosowuje formy wsparcia.

Opis innowacji po skalowaniu znajduje się tutaj.

Rodziny/opiekunowie z dziećmi chorymi onkologicznie.

• Rodziny/opiekunowie z dziećmi chorymi onkologicznie;

• kadry placówek edukacyjnych (nauczyciele, pedagodzy, szkolni psycholodzy);

• pracownicy i pracownice szpitali (pielęgniarki i pielęgniarze, lekarki i lekarze).

Dokumenty:

• założenia i wyniki prac;

• narzędzia do pracy z rodziną z dzieckiem chorym onkologicznie;

• narzędzia do pracy w obszarze edukacji.

  Doświadczenia z testowania innowacji Model DOM zostały wykorzystane i rozwinięte w ramach programu Wielkopolska Onkologia Dziecięca.

Członkowie rodzin z dziećmi chorym onkologicznie, które brały udział w testowaniu projektu, wskazały kwestie, które poprawiły się w ich życiu dzięki udziałowi w przedsięwzięciu. Jedna z osób jest bardzo zadowolona – uważa, że rozmowy indywidualne z córką oraz trening zainicjowany w szkole podniosły samoocenę dziewczynki i przyczyniły się do zwiększenia jej grona znajomych. Rozmowy z psychologami uzmysłowiły matce, jak duże możliwości posiada jej rodzina. Inna z osób uważa, że każda interwencja psychologiczna była dla niej pomocna, w szczególności jeśli chodzi o umiejętność troszczenia się o siebie, radzenia sobie z chorobą dziecka i lękiem przed jej nawrotem. Osoba ta przyznała również, że na skutek działań podjętych w ramach projektu bardziej siebie akceptuje, jest pewniejsza siebie i spokojniejsza. Opiekunowie osób zależnych najwyżej oceniali działania, które w sposób szybki rozwiązywały problemy (tj. koncentracja na zadaniu) lub były wskazówkami wprost jak radzić sobie z niektórymi tematami, np. propozycje zabaw z dziećmi czy techniki relaksacyjne.

• Do pracy z rodziną: diagnosta z wykształceniem psychologicznym, który określi potrzeby danej rodziny;

• lekarz i psycholog szpitalny;

• do pracy warsztatowej w placówce edukacyjnej: edukator lub nauczyciel, który przeprowadzi warsztaty na podstawie scenariuszy przedstawionych w dokumencie „Narzędzia do pracy w obszarze edukacji”.

Lekarz prowadzący wraz z psychologiem szpitalnym wstępnie wybierają rodziny, u których diagnozują potrzebę wsparcia i które byłyby zainteresowane udziałem w projekcie (sytuacja finansowa rodziny – dobór rodzin, które nie mają wystarczających środków finansowych, by szukać pomocy i wsparcia psychologicznego we własnym zakresie). Diagności biorą pod uwagę także potrzeby zawodowe (bezrobocie/utrata pracy na skutek choroby dziecka), opiekuńczo-wychowawcze, społeczne, rodzinne, w tym małżeńskie oraz związane z relacjami z rodzeństwem i najbliższą rodziną, komunikacyjne, medyczne, szkolne, emocjonalne). Rodzina może zostać zakwalifikowana do programu na każdym etapie leczenia choroby nowotworowej dziecka tj. chemioterapia, operacja, radioterapia, chemioterapia podtrzymująca, okres wyleczenia i bycia pod kontrolą poradni onkologicznej oraz zakończenie leczenia – opieka paliatywna, żałoba, śmierć.

Fundacja Pomocy Dzieciom z Chorobami Nowotworowymi w Poznaniu, Maria Witak – prezeska Fundacji:

Telefon: 601 937 116;

E-mail: biuro@fundacjapomocydzieciom.com.pl;

Adres korespondencyjny: ul. Bukowska 74/1, 60-811 Poznań.