Wstecz Nowy model funkcjonowania hospicjum domowego na terenach wiejskich

Osoby mieszkające na terenach wiejskich, które wymagają opieki hospicyjno-paliatywnej, mają do niej ograniczony dostęp, na co wpływa kilka czynników. System oferujący specjalistyczną domową opiekę hospicyjno-paliatywną jest na terenach wiejskich niewydolny – dostęp do opieki zdrowotnej jest tam 2–2,5 raza gorszy niż w mieście. Wieś dotyka również problem wyludniania, co powoduje, że osoby starsze często nie mają nikogo bliskiego, kto mógłby im pomóc w chorobie i codziennych czynnościach. Kolejną przeszkodą w objęciu chorych specjalistyczną pomocą jest niewystarczający dobór jednostek chorobowych kwalifikujących do domowej opieki hospicyjno-paliatywnej finansowanej przez NFZ. Z siedmiu grup chorób tylko dwie zawierają choroby, z którymi chorzy kwalifikowani są do hospicjum – choroby nowotworowe (C-00–D-48) i odleżyny (L-98).

„Nowy model hospicjum domowego” wprowadza kilka zasadniczych modyfikacji w funkcjonowaniu tradycyjnego domowego hospicjum w ramach kontraktu z NFZ. Pierwszą zmianą jest zindywidualizowanie podejścia do chorego: w każdym przypadku jego sytuacja i potrzeby są oceniane przez lekarza, który dobiera plan leczenia i odpowiednie wizyty specjalistów, co pozwala uniknąć nadmiarowych wizyt, nie zawsze koniecznych z punktu widzenia konkretnego pacjenta. Po drugie, kluczowe dla funkcjonowania modelu są opiekunki, których podstawowym zadaniem jest dbanie o ogólny dobrostan pacjentów, np. pomoc w zakupach, gotowanie, profilaktykę przeciwodleżynową, wspólne wykonywanie ćwiczeń zalecanych przez fizjoterapeutę czy pomoc przy czynnościach higienicznych.

Jak pokazuje doświadczenie z pilotażu, ogromne znaczenie ma także ich gotowość do rozmowy i towarzyszenia chorym, którzy nie mogą liczyć na wsparcie rodziny. Zarówno lekarz, jak i pielęgniarki odwiedzają chorych wyłącznie wtedy, gdy przy danej czynności nie może ich zastąpić opiekun lub osoba na co dzień zajmująca się chorym (opiekun domowy). Ważnym zadaniem opiekunek jest także edukowanie opiekunów domowych, by w jak największym zakresie mogli oni sami sprawować codzienną opiekę nad chorym.

Model zakłada również poszerzenie zakresu chorób, które kwalifikują pacjenta do objęcia opieką hospicyjno-paliatywną. W ramach pilotażu, opieką objęto m.in. osoby z nowotworami, odleżynami, z przewlekłymi niegojącymi się ranami, z niedowładami po przebytych udarach mózgu, porażeniem czterokończynowym, demencją starczą czy depresją. Choć finansowanie pracy i dojazdów opiekunek to dodatkowa pozycja w budżecie, w stosunku do standardowego modelu funkcjonowania hospicjum model pozwala obniżyć o ok. 1/3 całościowy koszt opieki. Wynika to stąd, że w ramach funkcjonowania modelu wizyty pozostałych członków zespołu – lekarza, pielęgniarki, psychologa, fizjoterapeuty – mogą odbywać się rzadziej, bez szkody dla pacjenta.

• Samotne osoby starsze;

• chore (w tym nieuleczalnie) osoby zależne;

• opiekunowie domowi wyżej wymienionych osób.

• Hospicja;

• gminne

  ośrodki pomocy społecznej;

• parafie.

Poradnik wdrożenia nowego modelu hospicjum.

• Opiekunki, które posiadają prawo jazdy i ukończyły szkołę opiekunów osób starszych;

• lekarze;

• fizjoterapeuci;

• psycholog.

• Wynagrodzenie opiekunek;

• sfinansowanie dojazdów opiekunek do podopiecznych;

• zakup i wyposażenie toreb dla opiekunek (ok 300 zł za jedną torbę);

• utrzymanie administracji – pojawienie się w zespole opiekunek;

• utrzymanie wypożyczalni sprzętu;

• zakup niezbędnych materiałów papierniczych, głównie na potrzeby dokumentacji pacjenta;

• koszty księgowości – w zależności od wcześniejszych ustaleń mogą nie wzrosnąć w ogóle albo nieznacznie.

Paweł Grabowski:

Telefon: 85 663 37 34.

Anna Borysiewicz:

Telefon: 724 101 045.

Fundacja Hospicjum Proroka Eliasza:

Telefon: 85 663 37 34, 511 878 881;

E-mail: biuro@hospicjumeliasz.pl;

Strona: https://hospicjumeliasz.pl/;

Adres korespondencyjny: ul. Szkolna 20, 16-050 Michałowo.