Wstecz Gdyński Lodołamacz Technologiczny

Osoby z niepełnosprawnością intelektualną (OzNI) bardzo często narażone są na izolację od reszty społeczeństwa. Powszechne jest również zaniżanie ich możliwości rozwojowych przy równoczesnym eksponowaniu ograniczeń. Niedostateczna stymulacja środowiskowa przekreśla ich możliwości prowadzenia samodzielnego i aktywnego życia i powoduje nadmierną zależność od opiekunów. Dorosłe osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębszym spotykają się z rówieśnikami zazwyczaj wyłącznie podczas sformalizowanego przebywania w instytucjach, takich jak szkoła czy warsztaty terapii zajęciowej. Jest to związane między innymi z brakiem możliwości samodzielnego przemieszczania w przestrzeni miejskiej oraz obciążeniem czasowo-organizacyjnym opiekunów. Również w obszarze korzystania z nowych technologii osoby z niepełnosprawnością intelektualną należą do grupy osób wykluczonych. Jak wskazuje literatura przedmiotu: „Ponieważ niepełnosprawni intelektualnie nie przechodzą treningu w zdobywaniu autonomii i niezależności, stają się często ugrzecznionymi, sztucznie zachowującymi się osobami, zaginionymi w świecie, w którym żyją. Działania ograniczające samodzielność i niezależność tych osób polegają na blokowaniu ich aktywności, nieuwzględnianiu ich możliwości i aspiracji w życiu osobistym, zawodowym czy społecznym”.

Innowacja umożliwia samodzielne funkcjonowanie w mieście osobom z niepełnosprawnością intelektualną przy pomocy ogólnodostępnych aplikacji na telefon. Model uwzględnia potrzeby, możliwości, lęki i obawy otoczenia osób z niepełnosprawnością intelektualną, czyli ich rodziców i opiekunów. Jednocześnie jest nowym narzędziem do pracy nad usamodzielnieniem OzNI, z którego mogą korzystać profesjonaliści na co dzień z nimi pracujący – nauczyciele szkół specjalnych, terapeuci warsztatów terapii zajęciowej i środowiskowych domów samopomocowych. Model uwzględnia również sposoby oddziaływania na społeczność lokalną. Model został wypracowany wspólnie z grupą młodych dorosłych z głębszą niepełnosprawnością intelektualną. Osoby te zostały zaproszone do grona ekspertów w celu określenia barier, które stoją na drodze poszerzania ich samodzielności, autonomii i poprawy jakości życia. Wybrane aplikacje zostały za zgodą opiekunów przetestowane w praktyce w przestrzeni miejskiej Gdyni i posłużyły za “protezy” wspierające rozwój samodzielności i poszerzenie autonomii OzNI.

• Młodzież i dorośli z głębszą niepełnosprawnością intelektualną;

• opiekunowie i rodzice tych osób;

• specjaliści pracujący z osobami z głębszą niepełnosprawnością intelektualną w szkołach specjalnych,

  Warsztatach Terapii Zajęciowej, Domach Pomocy Społecznej, środowiskowych domach samopomocy czy mieszkaniach wspieranych.

• Szkoły specjalne;

• Warsztaty Terapii Zajęciowej;

• środowiskowe domy samopomocy;

• osoby kierujące mieszkalnictwem wspomaganym;

• rodziny osób z niepełnosprawnością intelektualną.

• Film informacyjny wskazujący, dlaczego warto wspierać samodzielność osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną w przestrzeni miejskiej oraz korzystanie z ogólnodostępnych aplikacji przez takie osoby;

• scenariusze warsztatów;

• wzór mapy wizualnej;

• tutoriale;

• rekomendacje powstałe w wyniku testowania innowacji, zamieszczone na stronie http://www.gltgdynia.pl zawierające odpowiedzi na pytania: Co może pomóc? Z jakiego sprzętu i z jakich aplikacji i w jaki sposób korzystaliśmy w projekcie? Jak rozmawiać z rodzicami i profesjonalistami? Jak przeprowadzić cały proces? Jak można wesprzeć rodziców/opiekunów podczas procesu usamodzielniania ich dorosłych dzieci?

W efekcie warsztatów realizowanych w ramach testowania innowacji, wszyscy uczestnicy nabyli nowe kompetencje technologiczne i rozpoczęli samodzielne korzystanie z telefonu. Nauczyli się wykonywania połączeń i robienia zdjęć. Zaskoczeniem okazała się popularność i wszechstronne wykorzystanie aplikacji WhatsApp, zarówno jako metody komunikacji z jedną osobą, jak i do stworzenia społeczności całej grupy. Kolejnym z nieplanowanych rezultatów okazało się nagłe zwiększenie motywacji OzNI do samodzielnego czytania i pisania.

• Opiekunowie osób z niepełnosprawnością intelektualną

• profesjonaliści pracujący z osobami z głębszą niepełnosprawnością intelektualną w szkołach specjalnych, na warsztatach terapii zajęciowej (WTZ), domach pomocy społecznej (DPS), środowiskowych domach samopomocy (ŚDS) i/lub mieszkaniach wspieranych.

Na koszt innowacji składają się:

• zakup urządzeń przez odbiorców pośrednich i bezpośrednich z możliwością uzyskania dofinansowania ze środków PFRONu;

• umożliwienie ciągłego korzystania z telefonów przez OzNI (abonament/karta);

• wynagrodzenia osób (profesjonalistów) prowadzących warsztaty, przygotowanie i wykonanie map wizualnych – wybrane trasy indywidualne lub wspólne dla szkolnej grupy (w zależności od potrzeb osób uczestniczących w szkoleniu).