Wstecz Scena otwarta. Samorzecznicy w teatrze

W teatrze brakuje twórców z niepełnosprawnością wzroku i słuchu. Sztuka tworzona przez te osoby zbyt często jest postrzegana przez pryzmat krzywdzących stereotypów i traktowana wyłącznie jako rezultat terapii zajęciowej, który nie powinien być porównywany do pracy profesjonalnych artystów. Problem polega też na braku świadomości twórców teatralnych dotyczącej potrzeb osób z niepełnosprawnościami.

Program kursu składa się z:

• rocznego kursu teatralnego dla pełnosprawnych twórców teatralnych oraz twórców Głuchych i z niepełnosprawnością wzroku, a także osób Głuchych i z niepełnosprawnością wzroku zainteresowanych rozwojem artystycznym;

• rezydencji artystycznej w instytucjach kultury, która pozwoli uczestnikom na wykorzystanie wiedzy i umiejętności w praktyce, poznanie działania instytucji kultury, a także zdobycie (czasem pierwszych) osiągnięć do portfolio.

Proponowane metody prowadzenia warsztatów to improwizacja, ćwiczenia ruchowe, choreograficzne, pantomima, elementarne zadania aktorskie, praca nad tworzeniem wypowiedzi artystycznej, tworzenie etiud w zespołach, działania dramaturgiczne, praca z muzyką i dźwiękiem.

• Dorosłe osoby z niepełnosprawnością wzroku zainteresowane działaniami artystycznymi (w szczególności teatrem);

• dorosłe osoby g/Głuche zainteresowane działaniami artystycznymi (szczególnie teatrem);

• dorośli pełnosprawni artyści teatralni zainteresowani tworzeniem dostępnego teatru.

• Osoby prowadzące warsztaty, w tym twórcy teatralni;

• tłumacze polskiego języka migowego;

• instytucje zaangażowane w testowanie modelu;

• internetowe portale teatralne;

• organizacje i fundacje zrzeszające osoby z niepełnosprawnością lub działające na rzecz poprawy dostępności;

• wolontariusze.

Narodowy Stary Teatr w Krakowie, ul. Jagiellońska 5.

• Praktyczny przewodnik (wersja drukowana i pdf);

• film z realizacji warsztatów z napisami, audiodeskrypcją i tłumaczeniem na polski język migowy.

• Możliwość rozwijania zainteresowań, a także otwarcia drogi do zawodowego aktorstwa;

• zmniejszenie poczucia wykluczenia i dyskryminacji z powodu niepełnosprawności.

• Osoby z grupy docelowej;

• tłumacze PJM;

• artyści teatralni, instruktorzy;

• koordynator/ka projektu.

• Przeprowadzenie warsztatów wymaga pokrycia kosztów: wynagrodzeń dla prowadzących, tłumaczy PJM oraz audiodeskrypcji, wynajmu przestrzeni, materiałów warsztatowych, materiałów informacyjno-rekrutacyjnych;

• przestrzeń, w której odbywają się zajęcia, powinna być dostępna dla osób z niepełnosprawnościami;

• warto również rozważyć nawiązanie partnerstwa, na przykład z organizacją reprezentującą osoby z niepełnosprawnością.