Wstecz Sztafeta pokoleń

Anna Maciejewska:

Telefon: 42 639 95 81;

E-mail: amaciejewska@toya.net.pl.

Problemem, który wciąż narasta w polskim społeczeństwie jest samotność i wykluczenie społeczne seniorów. Osoby starsze po wyprowadzce dzieci, a często także śmierci współmałżonka, znajdują się w trudnej sytuacji życiowej. Obniżenie sprawności fizycznej utrudnia im opuszczanie mieszkania, w związku z czym seniorzy stopniowo w coraz większym stopniu stają się zależni od pomocy innych osób. Samotność, której towarzyszy poczucie braku sprawczości i coraz gorsze samopoczucie, bardzo często prowadzą do depresji.

Innowacja polega na regularnych spotkaniach osób zależnych z zespołem złożonym z uczniów należących do Szkolnych Kół Caritas (SKC) oraz osób dorosłych będących członkami Parafialnych Zespołów Caritas (PZC). Do każdego podopiecznego delegowana jest stała grupa wolontariuszy, złożona z jednej osoby z PZC, która pełni funkcję opiekuna zespołu, oraz dwóch osób z SKC.

Przed rozpoczęciem spotkań konieczne jest zrealizowanie cyklu warsztatów:

• spotkań z wolontariuszami PZC z zakresu komunikacji, psychologicznych aspektów pracy z osobą starszą, systemu pomocy społecznej i służby zdrowia oraz roli wolontariusza wspierającego (3x2h);

• spotkań z wolontariuszami SKC, które przygotowują ich do kontaktu z osobą starszą, ucząc empatii i odpowiedzialności (2x2h);

• wspólnych spotkań dla wolontariuszy PZC i SKC, które są zaplanowane tak, aby wzajemnie się poznać, zintegrować, wspólnie działać i wyodrębnić trzyosobowe zespoły, które przygotują się do wizyt (2x2h).

• Osoby starsze doświadczające wykluczenia społecznego;

• osoby zależne ze względu na wiek, niepełnosprawność i/lub chorobę.

• Parafialne Zespoły Caritas;

• Szkolne Koła Caritas;

• biura wolontariatu w jednostkach samorządowych;

• organizacje pozarządowe współpracujące z wolontariuszami;

• opiekunowie wolontariatu w szkołach;

• członkowie rodzin osób starszych mieszkających samotnie.

Instrukcja “Sztafeta pokoleń. Opis modelu innowacji społecznej”.

W wyniku rekrutacji wyłoniono 19 osób zależnych, 47 wolontariuszy Szkolnych Kół Caritas i 20 wolontariuszy Parafialnych Zespołów Caritas. W trakcie pilotażu innowacji, osoby samotne były regularnie odwiedzane przez wolontariuszy – najczęściej spotkania polegały na dotrzymaniu im towarzystwa i rozmowie. Poza tym spędzano czas na wspólnym układaniu puzzli, grach, oglądaniu zdjęć i wspominaniu, przygotowywaniu ozdób świątecznych, muzykowaniu, rozwiązywaniu krzyżówek i rebusów, gotowaniu, wspólnej modlitwie czy lekturze.

Wolontariusze pomagali także w ćwiczeniach, które powinny wykonywać osoby z niepełnosprawnościami oraz w obsłudze telefonów komórkowych czy tabletów. Odbyły się spacery, wizyty w kinie, kawiarni czy restauracji, wspólne zakupy, bardzo ważne dla osób, które bez pomocy nie mogłyby ich zrobić (np. dzięki wsparciu wolontariuszy jeden z podopiecznych po raz pierwszy od wielu lat odwiedził pobliski rynek). Sporadycznie wolontariusze towarzyszyli podopiecznym podczas wizyty w przychodni. W okresie przedświątecznym, będącym końcowym momentem realizowania projektu, w prawie wszystkich zespołach odbyły się spotkania o uroczystym, świątecznym charakterze.

• Koordynator projektu;

• osoba prowadząca warsztaty integracyjno-merytoryczne dla wolontariuszy;

• wolontariusze – do jednej osoby zależnej delegowany jest jeden zespół złożony z 1 osoby z PZC i 2 osób z SKC.

Głównym kosztem innowacji jest wynagrodzenie koordynatora projektu oraz osób prowadzących warsztaty integracyjno-merytoryczne. Ewentualne dodatkowe koszty mogą być związane z zakupem materiałów, które mogą się okazać przydatne w trakcie odwiedzin u podopiecznych.