Wstecz Co innowacje dają innowatorkom?

08-11-2024
Gdy mówimy o korzyściach, jakie niosą za sobą innowacje społeczne, skupiamy się na tych, którzy są ich odbiorcami i odbiorczyniami – na wsparciu, jakie otrzymują oraz na społecznych problemach, które udaje się dzięki nim rozwiązać. Jednak, co z samymi twórcami i twórczyniami innowacji? Dzień Wynalazcy to dobra okazja, by porozmawiać o doświadczeniach, jakie ta ścieżka wnosi w życie ich autorów i autorek. Co zmieniają innowacje społeczne w samych innowatorach i innowatorkach? Jakie wyzwania napotykają na swojej drodze i jakie osobiste lekcje z tego wyciągają?

Kreatywność, otwartość, poczucie sprawczości

Dla wielu twórców praca nad innowacją staje się okazją do wzmocnienia ich poczucia sprawczości i rozwoju nowych umiejętności. Maria Engler, współtwórczyni innowacji „koMIX ŻYCIOWY”, terapeutycznej gry dla wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych, podkreśla, że ta praca była dla niej czymś znacznie więcej niż zawodowym projektem. Proces tworzenia innowacji przyniósł jej zupełnie nowe spojrzenie na świat nastolatków przebywających w takich placówkach. 

„Podczas tworzenia innowacji wiele czytałyśmy, rozmawiałyśmy z osobami pracującymi w placówkach, poznawałyśmy różne perspektywy. Było to dla mnie bardzo pouczające i rozwijające, mimo posiadania doświadczenia pracy w takim miejscu” – mówi Maria Engler. Innowatorka wspomina też o wyzwaniach, jakie napotkała podczas tego procesu: „Praca nad innowacją pozwoliła mi zwiększyć własną otwartość oraz umiejętność słuchania i obserwowania innych przy jednoczesnej próbie dystansowania się do własnych założeń”.

To niezwykle cenna lekcja dla innowatorów, którzy często zaczynają pracę z gotowymi pomysłami, ale odkrywają, że elastyczność jest kluczem do stworzenia czegoś wartościowego. „Chodzi tu o umiejętność dostrzeżenia punktu widzenia drugiej osoby – wychowanka takiej placówki, jego rodzica, wychowawcy.”

Praca nad „koMIXem ŻYCIOWYM” wpłynęła na kreatywność oraz poczucie sprawczości innowatorki. Pozwoliła pogłębić empatię i nauczyć się nowych rzeczy. Tworzenie innowacji społecznej to podróż pełna wyzwań, ale i osobistego wzbogacenia, która dla wielu twórców jest nieocenioną wartością.

Małe kroki do wielkiej zmiany

Agafia Spyrka, autorka innowacyjnego podręcznika „Pączek, Listek, Kwiatek”, stworzyła narzędzie, które pomaga osobom w kryzysie psychicznym wrócić na rynek pracy. Sama innowatorka dobrze zna wyzwanie, jakim jest codzienna wewnętrzna walka. To właśnie osobiste doświadczenie i potrzeba znalezienia siebie na nowo, skłoniły ją do stworzenia tego niezwykłego podręcznika.

„Innowacja dała mi kilka rzeczy” – mówi Agafia Spyrka. „Startowałam z pozycji bardzo lękowej. Jestem po naprawdę mocnym doświadczeniu. Byłam u szczytu kariery, a potem nagle znalazłam się w najciemniejszej dolinie. Zrozumiałam, że tylko wtedy, kiedy rozłożę wszystko na bardzo drobne elementy, małe kroki, to cel, którym jest powrót do pracy, nie będzie już tak przerażający.” Dzięki metodzie „mikrokroków” Agafia Spyrka nie tylko zyskała poczucie sprawczości i wyszła zwycięsko z kryzysu, ale także odnalazła nową ścieżkę zawodową.

Droga do sukcesu nie była jednak łatwa. Sporo trudności sprawiło innowatorce zaakceptowanie i zrozumienie, że ewentualna porażka też jest sukcesem. Doceniła wartość samego procesu.

Podręcznik stał się wsparciem dla wielu osób, które odnalazły w nim przewodnika po trudnym okresie w swoim życiu. Agafia Spyrka otrzymuje liczne sygnały, że jej innowacja pomaga ludziom stanąć na nogi i odnaleźć stabilność.

Tym, którzy rozważają stworzenie własnej innowacji społecznej, twórczyni radzi, aby nie bali się szukać wsparcia: „Konsultacje w inkubatorze i kontakt z ekspertami otworzyły przede mną drzwi, o których istnieniu nie miałam pojęcia. Warto pytać, warto korzystać z doświadczenia innych. Twój pomysł może mieć ogromny potencjał, a wsparcie profesjonalistów jest często kluczowe.”

Przełamywanie tabu

Czasem droga do realizacji pomysłu przypomina podróż pełną wyzwań. Tak było w przypadku Mai Wencierskiej i Kamili Pszennej, twórczyń innowacji „Psychoseksualność osób w wieku senioralnym”. Ich przedsięwzięcie miało na celu zburzenie murów milczenia wokół tematu pełnego uprzedzeń i stereotypów.

„Innowacja była początkowo dla mnie eksperymentem w konfrontacji ze społecznym tabu i stereotypami, zalążkiem nieśmiałej koncepcji, w którą wiele osób wątpiło. Stała się niesamowitą życiową przygodą, która wciąż trwa, na każdym kroku dodając mi życiowych i zawodowych skrzydeł” – mówi Maja Wencierska.

Wędrówka przez nietypowy, wrażliwy temat umożliwiła innowatorce spotkanie wielu osób, które stały się dla niej źródłem inspiracji i motywacji do dalszej pracy. Niezależnie od tego, czy były to osoby wspierające projekt na etapie jego tworzenia, czy później, gdy projekt nabierał coraz bardziej realnych kształtów, ich pozytywna energia i otwartość stały się paliwem do pokonywania kolejnych przeszkód.

Nie obyło się jednak bez problemów. „Na innowacyjnej drodze pojawiały się rozmaite trudności, które dla mnie były wyzwaniami motywującymi do poszukiwania nowych rozwiązań i modyfikacji koncepcji” – mówi Maja Wencierska. W tej drodze nie zabrakło też osób, które krytycznie odnosiły się do jej idei. Jak podeszła do tego innowatorka? „Osobom hejtującym również jestem wdzięczna, bo dostarczyły mi energetycznego 'kopa’ do rozwoju i sukcesu (tak, pochwalę się nieskromnie)” – tłumaczy twórczyni.

Doświadczenie Mai Wencierskiej pokazuje, że nawet krytyka, której trudno uniknąć w przełamywaniu społecznych stereotypów, może stać się impulsem do dalszego rozwoju.

Posłuchaj także

"Seksualna emerytura nie istnieje"

Z Mają Wencierską, seskuolożką i psycholożką, autorką innowacji „Psychoseksualność osób w wieku senioralnym” rozmawiamy o tym, że aktywność seksualna nie ma terminu ważności i że wszyscy, bez względu na wiek potrzebujemy miłości i dotyku.

Dla Kamili Pszennej także było to wyjątkowe doświadczenie, które otworzyło przed nią nowe możliwości i umocniło przekonanie o wartości pracy w multidyscyplinarnym zespole. Jak sama mówi, praca nad innowacją „Psychoseksualność osób w wieku senioralnym” dała jej więcej pewności siebie i odwagi w podejmowaniu działań, które mogą wydawać się wymagające.

„Spotkałam przy tej okazji wiele inspirujących i wspierających osób” – mówi Kamila Pszenna. Innowacja zmotywowała ją do poszerzenia kompetencji i zdobywania wiedzy w obszarze wspierania seniorów. Po zakończeniu pracy nad nią zdecydowała się na studia podyplomowe z psychogerontologii.

„Cieszę się, że innowacja jest wdrażana i pozytywnie odbierana przez różne środowiska” – mówi innowatorka, widząc, jak jej działania przekładają się na realną zmianę w postrzeganiu potrzeb seniorów i otwieraniu przestrzeni do rozmów na tematy dotąd pomijane.

Dzięki merytorycznemu wsparciu specjalistów oraz osobistemu zaangażowaniu Mai Wencierskiej i Kamili Pszennej, innowacja „Psychoseksualność osób w wieku senioralnym” zyskała solidne podstawy i wpływa na obszary dotychczas rzadko eksplorowane.

Podróż, która zmienia

Zainspirowana historiami tych niezwykłych kobiet, które pokazują, jak innowacje społeczne kształtują zarówno otoczenie, jak i same twórczynie, otwieram cykl rozmów z innowatorami i innowatorkami. Każde spotkanie będzie okazją, by zgłębić ich doświadczenia, odkryć wyzwania, przed którymi stanęli, i dowiedzieć się, co motywuje ich do działania. Mam nadzieję, że opowieści te będą inspirować i wspierać kolejne osoby, które pragną realizować własne wizje i zmieniać świat na lepsze.

Jolanta Ruszkiewicz

Redaktorka, polonistka, copywriterka, specjalistka ds. innowacji społecznych, członkini „Katalizatora innowacji społecznych” w Fundacji Stocznia.

Skip to content